Koynunda dolunay,
sarhoş olmuşsun.
Kaçıyorsun acısından sabahın. Bu bir savaş, kirlenmiş bulutların; kapısını çalıyorsun... Dolmuş gözbebeklerine, dudaklarının yalnızlığı. Dilindeki türküler dolunaya ulaşmış. Bu bir savaş, duymuşken baharın üretken coşkusunu; küllenmiş ateşleri yeniden yakıyorsun... Üstün İzat |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder