Gidiyorsun...

Geride her şeyi bıraktığını biliyorsun üstelik.
Soframızdan bir tabağı kaldırıyorsun, ekmeğin yarısı kuruyacak.
Çayın tek şekerinin tadını çalıyorsun keyiflerimizden.
Sonuna kadar okunmamış ve sevilmemiş bir kitap gibi ahşap rafların arasında tozlanılmaya terk ediyorsun geçmişi.
Yaşanmış her şeyimiz o kitabın arasındaki kurutulmuş çiçeğe benzeyecek zamanla. Hayalini kurduğumuz çocukları öldürüyorsun hiç doğmamalarını isteyerek.
"Çok sevdim" oluyor son sözlerin ben "her şeye rağmen seviyorum seni" duymayı beklerken. Umudumu kesiyorsun en güçlü yerinden.
Hiç olmamış gibi ilk kalkan otobüse binerek.
Gönlümün bütün bavullarını gözlerime sererek.
Artık daha fazla tutunmalı kendime.
Bir şarkının fazla, bir kadehin az geleceği yerde bitecek.
Gün gelecek yine yine sevilecek...

Umut Güner