Akkuzuların DEVRİMCİ KURTLARI

Onlar sahip çıktı akkuzuların, filizlenmiş umutlarına. Yemediler ve yedirmediler kurda kuşa... Tüm kızılırmak deltası uyurken; yaşamboyu, Nöbete durdular... Üstün İzat 10 Ekim 1965 seçimlerinde TİP - Türkiye  İşçi Partisi , meclise 15 vekil göndermişti. O zaman Sulakyurt, bugün Kalecik İlçesine bağlı Akkuzulu köyünde, büyük çoğunluk TİP'e oy vermiş; bu şiir o coşkuyla yazılmıştı.

Takdiri ilahi

Salak yengeye kaydı.

Abi,
altıncı kattan,

cehennemin dibine fırlattı kardeşini
ve 20 yıldır kodeste. 

yenge dördüncü kocayı buldu;

Onu da boynuzluyor.





Üstün İzat

Asıl Adalet

Yaşamak Zordur

Yaşamak zordur Penceresiz evlerde Deniz karşında bile olsa Özlem duyarsan denize Yaşamak zordur Çok ışıklı evlerde Batmayan güneş bile olsa Yürüyemezsen pencerelere Yaşamak zordur Gürültüsüz evlerde Yüreğin çocuk bile olsa Ürkeksen çocuk seslerine Yaşamak zordur Paylaşımsız evlerde Bir solgun çiçek bile olsa Pişmansan verdiğine Yaşamak zordur Sığmıyorsan evlere Adın özgürlük bile olsa Tutsaksan kelepçelere Üstün İzat

Rüzgar

Ayak seslerini bekler dururdum açar pencereyi gelişinden önce sesini kokunu çekerdim içime kulaklarımda güçlü bir senfoni her yeri kaplayan varlığın ya dokunuşların...... saçlarımı savuruşun aklımı başımdan alırdı neden bilmem hırçınlıgını sevdim zaman zaman durgunlaştıgındaysa neden.... nedenler..arar arar dururdum ben her esişini seni yüregimde hissetmeyi sevdim toprakta bekler ben gibi... baharda polen olup seninle uçmayı su olup daglardan aşagı akmayı deniz olup dalgalarda çoşmayı sadece ben mi sanırsın sana sevdalı...? es ılık yada soğuk ama hırçın ama Sevdalı

Funda Erdal Şahin

Tendeki Parmak İzleri (6)

Eloğlu yamandır... Ağzına bir parmak bal çalıp götürürler malı... Dönüp baktığında geriye, tenindeki parmak izlerini tanıyamazsın bile... Yürütürler kalbinden, benden çaldığın aşkı... Yine de kokum kalır Tükenmiş bedeninde... Üstün İzat

Sürgün - C.Süreya

1938 sürgünlerinde Bursa’ya bin 861, Konya’ya bin 264, Manisa’ya bin 15 nüfus gönderiliyor. “Bizi kamyona doldurdular, Tüfekli iki nezaretinde” diyen ünlü şair Cemal Süreya, ailesiyle Dersim arşivlerinde yer alıyor. Tunceli’nin Pülümür İlçesi’nin ailesi 181 aile ve 866 nüfusla Bilecik’e gönderiliyor.

İşte Cemal Süreya’nın o şiiri:

Bir yük vagonunda açtım gözlerimi,

                    Bizi kamyona doldurdular,

Tüfekli iki erin nezaretinde,

                    Sonra o iki erle yük vagonuna doldurdular,

Günlerce yolculuktan sonra bir köye attılar,

                    Tarih öncesi köpekler havlıyordu

Aklımdan hiç çıkmaz o yolculuk, o havlamalar, polisler

                    Duyarlığım biraz da o çocukluk izlenimleriyle besleniyor belki.

Annem sürgünde öldü, babam sürgünde öldü.

Sonrası Kalır / Edip Cansever

On Kalır benden geriye dokuzdan önceki on 
Dokuz değil on kalır 
On çiçek, on güneş, on haziran 
On eylül, on haziran 
On adam kalır benden, onu da 
Bal gibi parlayan, kekik gibi bunalan 
On adam kalır. 

Ne kalır ne kalır 
Tuz gibi susayan, nane gibi yayılan 
Dokuzu unutulmuş on yüz mu kalır 
Onu da unutulmuş bir şiir belki kalır 
On çizik, on çentik, on dudak izi 
Bir çay bardağında on dudak izi 
Aşklardan sevgilerden 
Suya yeni indirilmiş bir kayık gibi 
Akıp geçmişsem, gidip gelmişsem 
Bir de bu kalır. 

Ne Kalır benden geriye, benden sonrası kalır 
Asıl bu kalır. 

On yerde adam geçse geçmese 
Dağlardan tepelerden inen bir düzlüktüm, 
anlaşılır. 

Aksam olur bir günden dibe çökerim 
Su içer dibe çökerim 
İyimser bir duvarcıyım her gün bir tuğla 
düşürürüm elimden 
Bu yüzden gecikirim 
Size bu sıkıntı kalır. 

Ne Kalır 

Kahvelere de kalın kalın kayısı vakti 
Dişleri kesmeyenin en az kayısı vakti 
Dişleri hiç kesmeyenden 
Gün geçer kendi kalır 
Kahvelerde kayısı. 

Gezginim, açık denizlerden yanayım 
Biraz da Akdenizliyim, bu işte böyle kalır 
Akdenizli herkes konuşur duyarlığını 
Başka ne Kalır 
Biz ki bir konuşuruz geriye on şey kalır. 

Ben buyum, dersin, arkadaş 
Sevgilim ben buyum 
Yüreğim vurgun, dişlerim altın 
Ceketim sol omsuzumda 
Vakit vakit incelen vakit. 

Gece Beyazdır

Karanlık değildir geceler
gece beyazdır

En güzel çocuklar doğdu
sancılı gecelerden sonra

En büyük aşklar
yaşandı gecelerde

Başladı en büyük dostluklar
akşam sofralarında

En büyük acıları uyuttu
geceler

Geceler boyu hazırlandı
özgürlük savaşları
Ve kazanıldı büyük zaferler
yorgun gece sabahı

Her büyük eserde
gecenin payı vardır

Geceler kara değil
gerçekten bembeyazdır

Üstün İzat

Yine mi Eylül acısı

Seni sancılı bir azı dişi gibi beynimin dibine çöreklenmiş köklerinle, yüreğimin sızlamasına aldırmadan söküp attım. Yatmadım ebruli gülüşlü anıların altına. Selam bile vermedim, kiraz ağaçlarının kızıl dudaklarına... Seni sancılı bir azı dişi gibi, yeşillerle öpüşen mavi dünyamdan, en güzel melodilerin  isyanlarıyla birlikte söküp attım. Koklamadım adına şarkılar yapılan çiçekleri, açılmadı kollarım, loş ışıklarda raks eden fahişelerin; umut veren bakışlarına... Seni sancılı bir azı dişi gibi, verimli yağmurların yalvarmalarına bakmadan çocuklarımın ekmeğini veren topraktan; bir ayrık otu söker gibi söküp attım. Üzülmedim gelinciklerin kısa ömrüne ve  kanmadım güneşin  Eylül öpücüğüne... Seni attım yoksun artık. Ama ben de yokum... Üstün İzat          19.09.1985 - Berlin

BEN ANLAMIYORUM... YA SEN?

  Sadık Hidayet, Modern İran edebiyatının önde gelen     düz yazı ve kısa hikaye yazarıdır.

   17 Şubat 1903'te Tahran'da doğdu, 9 Nisan 1951'de             Paris'te 48 yaşında intihar etti.

    BEN ANLAMIYORUM... YA SEN?

   Cehennemliklerin suçu seks ve içki idi.
   Cennetliklerin mükafatı da seks ve içki...
   Gelecektekiler bizim saflığımıza gülüyorlar.
   Sen anlıyor musun?
   Ben anlamıyorum!

   Huri ve fahişenin farkı nedir?
   Biri Allahın çalışanı, diğeri kulunun...
   İnananlarına rüşvet olarak huri veren Allah ve genelev olan cennet!
   Hangisi günahsız?
   Çaresizlikten karnını böyle doyuran fahişe mi?
   Yoksa vücudunun hazzı, kulların iyi işlerinin mükafatı olan huri mi?
   Sen biliyor musun?
   Ben bilmiyorum!

Geriye Ne Kalır

Geriye Ne Kalır 

ne kalır geriye? gidenin ardından ağaç giderse, kuş giderse ne kalır insan giderse... yol giderse.. giden ileri mi gider kalan mı geride varolan ve olmamış her daim zamandan geride belki de ileride.... nerede? Asuman Zeynep Günaydın

BAYRAM- Can Yücel

Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan...
Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık...
Sızlamayan her organ, hele de burun direği bayramdır.
Bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp "Çok şükür bugünü de gördük" diyebilmek...
Sevdiklerinle geçen her gün bayramdır.
Yoğun bakımda sancılı geceyi ya da kangren olmuş bir ilişkiyi bitirmek de öyle...
En acıktığın anda dumanı tüten bir somunun köşesini bölmek, korktuğunda güvendiğine sarılabilmek, dara düştüğünde dost kapısını çalabilmek bayramdır.
Bir sürpriz paketinden çıkan hediye, tatlı bir şekerlemede üstüne serilen battaniye, saçlarını müşfik bir sevgiyle okşayan anne bayramdır.
"Ona güvenmiştim, yanılmamışım" sözü bayramdır. Hiç aldatmamış, aldanmamış olmak bayram...
Yeni eve asılan basma perdeler, alın teriyle kazanılmış ilk rızkın konduğu çerçeveler, yüklü bir borcun son taksiti ödenirken sıkılan eller bayramdır.
Evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi, akşam kapıda karşılayan yavuklu busesi, sevdalı bir elin tende gezmesi, nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi bayramdır.
Alnı açık yaşlanmak bayramdır; ulu bir çınar gibi ayakta ölebilmek bayram...

''Can Yücel''