Yine mi Eylül acısı

Seni sancılı bir azı dişi gibi beynimin dibine çöreklenmiş köklerinle, yüreğimin sızlamasına aldırmadan söküp attım. Yatmadım ebruli gülüşlü anıların altına. Selam bile vermedim, kiraz ağaçlarının kızıl dudaklarına... Seni sancılı bir azı dişi gibi, yeşillerle öpüşen mavi dünyamdan, en güzel melodilerin  isyanlarıyla birlikte söküp attım. Koklamadım adına şarkılar yapılan çiçekleri, açılmadı kollarım, loş ışıklarda raks eden fahişelerin; umut veren bakışlarına... Seni sancılı bir azı dişi gibi, verimli yağmurların yalvarmalarına bakmadan çocuklarımın ekmeğini veren topraktan; bir ayrık otu söker gibi söküp attım. Üzülmedim gelinciklerin kısa ömrüne ve  kanmadım güneşin  Eylül öpücüğüne... Seni attım yoksun artık. Ama ben de yokum... Üstün İzat          19.09.1985 - Berlin